กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเด็กเลี้ยงแกะคนหนึ่งมีนิสัยเกเร ชอบพูดโกหก วันหนึ่งหลังจากต้อนฝูงแกะ ออกไปกินหญ้าบริเวณเชิงเขาแล้ว เกิดนึกสนุกอยากหาเรื่องแกล้งชาวบ้านเล่น จึงเดินกลับมาที่หมูบ้าน เมื่อใกล้จะ ถึงจึงแกล้งวิ่งหน้าตื่น ร้องตะโกนเสียงดัง “ช่วยด้วย...ช่วยด้วย ฝูงหมาป่าจะมาจับแกะไปกินหมดแล้ว”
เมื่อชาวบ้านได้ยินดังนั้น จึงพากันรีบวิ่งมาช่วยพร้อมถือมีด ไม้ และอาวุธต่าง ๆ มาด้วยเเต่เมื่อมาถึงก็ไม่พบ หมาป่า เด็กเลี้ยงแกะเห็นชาวบ้านวิ่งกันมาเก้อจึงส่งเสียงหัวเราะอย่างตลกขบขัน ชาวบ้านรู้สึกไม่พอใจแต่เห็น ว่าเป็นเด็กจึงให้อภัย
เด็ก เลี้ยงแกะยังคงไม่รู้สึกอะไร เห็นเป็นเรื่องสนุกยังคงหลอกให้ชาวบ้านวิ่งหน้าตาตื่นเหมือนเดิมอีก หลายครั้ง จนกระทั่งวันหนึ่งมีหมาป่ามาไล่กินเเกะจริงๆ คราวนี้เด็กเลี้ยงเเกะ ตะโกนขอความ ช่วยเหลือแต่ไม่มีใครมาช่วยอีกเลยเพราะคิดว่าเด็กเลี้ยงแกะโกหก
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : คนพูดโกหกจนติดเป็นนิสัยจะไม่มีใครเชื่อคำพูดของคนคนนั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น